Translation part of Tumanyan’s “The deer” story
թարգմանություն՝ Թումանյանի «Եղնիկը» պատմությունից
You know, folks, I sometimes think to myself that there’s no animal in the world crueler than man. “Why, Master Ovakim?” “Why? Well now, here you are with your guns going after these animals, and we are rejoicing at the thought that we may kill a buck and feast on it. But isn’t it a living creature like ourselves? At midnight it cries out with longing and calls to attract its doe. That’s how it expresses its love!” “Let me hear it just once, and I’ll show its love!” Osep chuckled. “No, it’s sinful that’s what it is,” said Ovakim shaking his head. Then raising his voice he went on. “Since we’re on the subject of stags, my lads let me tell you a story. “Come on, let’s hear it, Master Ovakim!” we chorused.
Դու գիտես, Հովսեփ, ես հաճախ մտածում եմ, որ չկա աշխարհում ավելի դաժան մեկը, քան մարդը:
-Ինչու՞, վարպետ Հովակիմ:
-Ինչու՞…Դե, տես, հիմա դու այստեղ ես քո ատրճանակով և հետապնդում ես այս կենդանիներին, և մենք ուրախանում ենք, որ կարող ենք սպանել այծյամին և խնջույք անել դրա վրա: Բայց չէ՞ որ, նա էլ է մեր նման ապրող արարած: Կեսգիշերին այն բարձրաձայն կանչում է ձգտելով գրավել էգ եղնիկին: Ահա ինչպես է նա արտահայտում իր սերը:
-Թույլ տուր լսել այն մի անգամ, և ես ցույց կտամ քեզ նրա սերը,-քրքջաց Հովսեփը:
-Ոչ, մեղավոր է , — ասաց Հովակիմը թափահարելով գլուխը:
Հետո բարձրացնելով ձայնը՝ շարունակեց:
-Քանի որ մենք արու եղնիկների մասին ենք խոսում, թույլ տուր պատմել մի պատմություն:
-Արի այստեղ, եկեք լսեք նրան, վարպետ Հովակիմին-, ասաց Հովսեփը:
Այսպիսին էր այսօրը... 