Ցարական կառավարության ժամանակաշրջանում Հայաստանում գյուղատնտեսությունը գտվնում էր վատ վիճակում: Չէր մշակվում հողեր և անկում էին ապրում բուսաբուծությունը և անասնապահությունը: Խիստ զգացնել էին տալիս գյուղատնտեսական գործիքների սակավությունը և մաշվածությունը: Հետագայում ընդամենը երեսուն տարվա ընթացքում (1830-1860թթ.) հաջողվեց ցանքատարածքների մակերեսը և անասունների գլխաքանակը կրկնապատկել, ցորենի և գարու համախառն բերքը եռապատկել, իսկ բամբակենու և
կտավատի համախառն բերքը ՝ քառապատկել:
Նախախորհրդային Հայաստանում (1913թ.) ձևավորվել էր տիպիկ ագրարային տնտեսություն, քանի որ գյուղատնտեսությամբ զբաղվողները կազմում էին ամբողջ ազգաբնակչության շուրջ 85%, իսկ գյուղատնտեսական համալիրի համախառն արտադրանքի ծավալը ՀՆԱ-ի կառուցվածքում հասնում էր 70-75%:
Խորհրդային Հայաստանում ՀՆԱ-ի կառուցվածքում գյուղատնտեսության արտադրանքի տոկոսը դարձավ 10%: Իսկ մնացած 90% -ը բաժին ընկավ մնացած արտադրության ճյուղերին:
1990-ականներին ԽՍՀՄ-ի փլուզումը բացասաբար ազդեց Հայաստանի գյուղատնտեսության վրա: Ըստ 2006-2007 թվականի տվյալների Հայաստանի հանրապետության ՀՆԱ-ի ներքին կառուցվածքում գյուղատնտեսական համալիրի համախառն արտադրանքը կազմել է մոտավորապես 27%:
Այսպիսին էր այսօրը... 